दोहे
निचोड़
कबीरदास
माखी गुड़ में गड़ि रही, पंख रह्यो लिपटाय।
हाथ मलै और सिर धुनै, लालच बुरी बलाय।।
ഈച്ച ശര്‍ക്കരയില്‍ വന്നിരുന്നു.ചിറക് അതില്‍ പററിപിടിച്ചു. കൈകാലിട്ടടിച്ചു, തലതല്ലി,അത്യാഗ്രഹം ആപത്താണ്.
माया मुई न मन मुआ, मरि मरि गया सरीर।
आसा त्रिष्णा न मुई , यौं कहि गया कबीर ।।
മായയും മനസ്സിലെ ആഗ്രഹങ്ങളും മരിച്ചില്ല.ശരീരം മരിച്ചു പോയി.ആശയും തൃഷ്ണയും മനുഷ്യന്റെ മരണത്തിനു ശേഷവും
അവനോടൊപ്പം നില്‍ക്കുന്നു എന്ന് കബീര്‍ പറയുന്നു.അതായത് മനുഷ്യന്റെ ആഗ്രഹാഭിലാഷങ്ങള്‍ക്ക്
അന്ത്യമില്ല.
पानी बाढ़ै नाव में , घर में बाढ़ै दाम।
दोऊ हाथ उलीचिए , यही सयानो काम।।
തോണിയില്‍ വെളളം നിറഞ്ഞാലും , വീട്ടില്‍ സമ്പത്ത്
വര്‍ദ്ധിച്ചാലും ഇരുകൈകള്‍ കൊണ്ടും തേവിക്കളയുകയാണ്
ബുദ്ധിമാന്‍മാര്‍ ചെയ്യുക.
तुलसीदास
काम क्रोध मद लोभ की , जौं लौं मन में खान।
तौं लौं पंडित मूरखौ, तुलसी एक समान ।।
കാമ-ക്രോധ-മദ-ലോഭങ്ങള്‍ മനസ്സില്‍ സൂക്ഷിച്ചാല്‍ പിന്നെ
പണ്ഡിതനും പാമരനും തമ്മില്‍ യാതൊരു വ്യത്യാസവും ഉണ്ടാവുകയില്ല.
आवत ही हरषै नहीं, नैनन नहीं सनेह।
तुलसी तहाँ न जाइए, कंचन बरसे मेह।।
നിങ്ങളുടെ ആഗമനം സന്തോഷം ഉണ്ടാക്കുന്നില്ലെങ്കില്‍ , നിങ്ങളെ സ്വീകരിക്കേണ്ടവരുടെ കണ്ണുകളില്‍ സ്നേഹത്തിന്റെ
തിളക്കം ഇല്ലെങ്കില്‍ , തുളസീദാസിന്റെ അഭിപ്രായത്തില്‍
സ്വര്‍ണ്ണം ചൊരിയുന്നുണ്ടെങ്കില്‍ കൂടി നിങ്ങളവിടേയ്ക്കു കടന്നു
ചെല്ലരുത്.
मिथ्या माहुर सज्जनहिं ,खलहिं गरल सम साँच।
तुलसी छुवत पराई ज्यों , पारद पावक-आँच।।
കളവ് സജ്ജനങ്ങളെ സംബന്ധിച്ച് വിഷതുല്യമാണ്.ദുര്‍ജനങ്ങള്‍ക്ക് വിഷസമാനമാണ്. അന്യരുടെ
മുതല്‍ അനര്‍ഹമായി സ്പര്‍ശിച്ചാല്‍ രസം കണക്കെ പൊളളലേല്‍ക്കുമെന്ന് തുളസീദാസ് പറയുന്നു.
रहीम
तरुवर फल नहिं खात हैं, सरवर पियहिं न पान।
कहि रहीम परकाज हित,संपति सँचहिं सुजान।।
വൃക്ഷങ്ങള്‍ സ്വന്തം ഫലം ഭക്ഷിക്കാറില്ല.സരോവരങ്ങള്‍
സ്വന്തം വെള്ളം കുടിക്കാറില്ല. രഹീമിന്റെ അഭിപ്രായത്തില്‍
സജ്ജനങ്ങള്‍ ധനം സമ്പാദിക്കുന്നത് മററുളളവരുടെ നന്മയ്ക്
വേണ്ടിയാണ്.
रहिमन देखि बड़ेन को , लघु न दीजिए डारि।
जहाँ काम आवै सुई, कहा करै तरवारी।।
രഹീമിന്റെ അഭിപ്രായത്തില്‍ വലിയതു കാണുമ്പോള്‍ ചെറുത് ഉപേക്ഷിച്ചു കൂടാ . സൂചി ഉപയോഗപ്പെടുത്തേണ്ട
സ്ഥാനത്ത് ഒരു വാള്‍ കൊണ്ട് എന്തു പ്രയോജനം ?
सही मिलान
| माखी गुड़ लिपटाय बलाय मुई मुआ सरीर आसा बाढै दाम दोऊ सयानो | मक्खी शक्कर लिपट गया आपत्ति मर गई मर गया शरीर आशा बढ़ गया संपत्ति दोनों बुद्धिमान |
| जौं लौं तौं लौं मूरखौ आवत नैनन तहाँ कंचन मेह माहुर खलहिं गरल साँच तरुवर सरवर परकाज सुजान न डारि तरवारि | जब तक तब तक मूर्ख आगमान आँख वहाँ सोना मेघ विष दुर्जन विष सत्य पेड़ तालाब दूसरों की भलाई सज्जन न डालो तलवार
|
അഭിപ്രായങ്ങളൊന്നുമില്ല:
ഒരു അഭിപ്രായം പോസ്റ്റ് ചെയ്യൂ